Goed, waar was ik gebleven...

Op maandagochtend werden Claudia, Friederike en ik opgehaald om naar school te gaan, dus wij met al onze bagage in twee minuten naar school gelopen. Op school bleek ik niet les te hebben samen met die twee meiden, ik zat bij twee jongens in de groep. Op zich geen probleem, alleen konden zij al meer Spaans dan ik. Toen de docent doorkreeg dat het mijn eerste lesdag was, ben ik gewisseld van groep zodat ik toch bij Claudia en Friederike in de groep zat.

Na school stond Mariana op mij te wachten, een klein vrouwtje dat mij een dikke knuffel gaf toen ik mij had voorgesteld. Ik heet trouwens overal Alijda, maar ik begin er aan te wennen. Met de taxi zijn we naar huis gegaan, ze woont onder haar zus in een gezellig huisje. Op dit moment heb ik de kamer nog voor mijzelf, dus gewoon lekker de ruimte. Tussen de middag wordt hier warm gegeten, dus direct na school stond er eten klaar, pasta met bonen en rijst, ananas toe. ’s Middags was er op school een borrel waar ik wat Nederlands heb kunnen praten met drie andere meiden. ’s Avonds heb ik vrij weinig gedaan, ik ben vroeg gaan slapen en werd vroeg weer wakker.

Dinsdag om 4 uur was ik wakker, me nog maar een paar keer omgedraaid, maar niet echt meer kunnen slapen. Om half 8 heb ik ontbeten samen met Katy, uit Amerika, ze zit op een andere school, maar woont wel in dit huis. Vervolgens naar school gelopen, les gehad en weer naar huis gegaan om daar te eten. In de middag zou ik mijn visum gaan regelen, maar eerst een simkaart kopen zodat ik in geval van nood Mariana kon bellen. Uiteindelijk is het een nieuwe telefoon geworden, maar hij werkt. Bij het kantoor voor het visum bleek dat ik een aantal kopiën nodig had, die had ik niet, dus ben ik maar weer terug naar huis gegaan, morgen beter.

Woensdag was ik pas om half 5 wakker, dus het gaat de goede kant op. De ochtend was hetzelfde, dus eerst school, dan eten en dan tijd voor mezelf. Ik had inmiddels alle kopiën, dus ben ik nog een keer naar dat kantoor gegaan. Naast de kopiën, moest ik ook $10 overmaken, via een deposito efetivo. De vrouw bij de bank sprak geen Spaans, maar ik had alles op een briefje staan, dus toen is het toch gelukt. Verder ging alles goed en bij el officine de Karine vertelden ze me dat ik mijn paspoort op vrijdag weer kon ophalen. In de bus terug zei een Amerikaanse uitwisselingsstudent dat hij mij dapper vond dat ik in mijn eerste week al met de bus ging, hij ging in de eerste 5 maanden nog niet met de bus.

Op donderdag werd ik wakker om kwart over 5, maar ik heb me omgedraaid en werd pas weer wakker van mijn wekker, dus het gaat steeds beter! Op school waren twee mensen die wat vertelden over het vrijwilligerswerk, daarna wilden ze nog wat gegevens weten en toen was het klaar. Ik ga inderdaad op de basisschool werken en ik slaap in een gastgezin, alleen in dat gezin moet ik zelf voor eten zorgen, dus mijn eigen eten kopen en koken, maar dat moet te doen zijn. In de middag heb ik niet echt iets boeiends gedaan, ik ben op zoek geweest naar een Engelse boekwinkel om een nieuw boek te kopen en dat is gelukt.

Vrijdag zouden we een examen hebben op school, uiteindelijk viel het wel mee, vooral meerkeuzevragen. Na school ben ik weer naar dat kantoor geweest om mijn paspoort op te halen, nu was mijn visum geregeld! Vervolgens naar huis om te eten en mijn spullen te pakken voor ’t weekend. Ik had opgezocht hoe ik moest lopen naar het busstation, het zou ver zijn, maar het was te doen. Dus met m’n kleine rugzak op ben ik gaan lopen, toen ik er bijna was heb ik voor de zekerheid een politieagent aangesproken om te vragen waar de bus naar Otavalo vandaan vertrok. Hij zei dat ik helemaal verkeerd was gelopen, ik was in het zuiden en die bus vertrok uit het noorden. Hij begon te bellen en wat te regelen en toen kwam er een politieauto voorrijden waar ik in moest stappen. Ik kreeg een lift naar de goede bushalte en een politieagent legde mij uit welke bussen ik moest nemen. Toen ging het gelukkig goed en na ongeveer drie uur was ik in Otavalo waar ik werd opgehaal door Claudia en Friederike. Ze hadden al een mooi hostel geregeld, dus dat was fijn. Die avond hebben we wat gegeten en zijn we vroeg gaan slapen.

Op zaterdag eerst een gratis ontbijt, zat bij de prijs van het hostel inbegrepen, zijn we naar de dierenmarkt geweest. Heel raar om te zien hoe varkens, konijnen, cavia’s, schapen, koeien en kippen daar verkocht worden. Vervolgens via het stadion van Otavalo teruggegaan naar de gewone markt waar heel veel tassen, kleding, kleden, eten en andere hebbedingetjes verkocht werden. Na de markt ergens wat gegeten en vervolgens de wandeling langs het spoor gemaakt naar de cascade de Peguche. Een mooie wandeling naar een waterval waar nog veel meer mensen waren, ondanks dat toch nog leuke foto’s kunnen maken. De terugweg kwamen we langs een inca huisje en langs een vervallen pre-Colombiaanse archeologische plaats. Eenmaal terug in het hostel nog even lui in de hangmat gelegen en vervolgens weer gegeten. We hebben dit keer 45 minuten op ons eten moeten wachten, echt veel telang voor Ecuadoriaanse normen.

Op zondag zouden we naar Laguna Mojanda gaan, een mooi meer ergens in de bergen. Eerst wilden we gaan fietsen, maar het huren van een fiets ging niet lukken, achteraf maar goed ook. We namen een pick-up die ons naar het meer bracht, met 70 km/h de berg op, hobbel de bobbel. De chauffeur zei dat op een uurtje lopen laguna negra was, een meer wat heel mooi zou moeten zijn. Dus wij zijn vol goede moed gaan lopen, heuveltje op, heuveltje af en dat op een hoogte van ongeveer 3500 meter. Eenmaal bij met zwarte meer aangekomen, bleek dat we er niet dichtbij konden komen, maar ondanks dat was het een mooie wandeling. De terugweg zijn we met een gezin meegelift in een pick-up, wij met z’n drieën op de achterbank, moeder en zoontje met z’n tweeën op de bijrijdersstoel en vader die reed. Bij laguna grande aangekomen zouden we nog 2.5 uur moeten wachten op de pick-up, hij zou ons om 2h komen ophalen. Daarom zijn we maar vast gaan lopen richting Otavalo. Na ongeveer 20 minuten zagen we een politieauto aankomen waar we een lift van hebben gekregen. Claudia en Friederike op de achterbank met nog een andere meid en ik op de bijrijdersstoel met een politieagente. De muziek hard aan en ook weer met 70 de berg af, een hele ervaring! Vlak voor Otavalo zijn we uit de auto gezet en hebben we het laatste stuk gelopen. In Otavalo weer geluncht, soep en rijst met aardappel en vleesprute, daarna onze bagage opgehaald bij het hostel en weer terug naar Quito. Toen we uit de derde bus stapten, zagen we dat het geregend had, bij de bushalte was links een grote plas, dus wij gingen er aan de andere kant uit. Waar we alleen geen rekening mee gehouden hadden, was dat auto’s wel gewoon door die plassen reden, met als gevolg dat wij de volle laag kregen.

Nadat ik ongeveer 20 minuten thuis was, kwam Christie ook thuis, een vrouw uit Nederland. Dus lekker even Nederlands kunnen praten, zonder na te hoeven denken over hoe je iets zegt. Maar weer vroeg gaan slapen, we waren allebei moe.

Vanochtend was ik weer vroeg wakker, dit keer omdat Joseph, uit Polen, met Mariana aan het praten was. Na het ontbijt heb ik de was gedaan. Deze week heb ik helaas in de middag les, dus iedere ochtend heb ik tijd voor mezelf. En deze ochtend gebruik ik om jullie op de hoogte te brengen van mijn leventje hier.

Liefs vanuit een lekker warm Quito, ongeveer 25 graden